En toen was het even stil. En we hopen dat jullie het ‘Nieuws van de Week’ hebben gemist. Maar kijk, we zijn weer terug en deze radiostilte was niet zonder reden!

Tromgeroffel….Vandaag lanceren wij met trots ons nieuwe bureau voor cultuur gedreven merkstrategie. En het heet HumanTales.

De afgelopen weken hebben wij, Maxime en Gert, alle voorbereidingen getroffen voor de oprichting van dit nieuwe, unieke, initiatief. HumanTales is het logische gevolg van de combinatie van onze expertises in antropologie en (marketing)communicatie. Tijdens onze samenwerking voor diverse opdrachtgevers merkten we dat we elkaar uitdagen in vraagstukken, complementair zijn maar vooral elkaar vinden in de kern. Kortom, het brengt een heleboel fijne energie en dit alles vormt de basis van HumanTales.

HumanTales is een bureau, dat gebruik maakt van de diepgaande inzichten van de culturele antropologie, waardoor merken en organisaties betekenisvol contact kunnen maken met hun doelgroepen en stakeholders. Wij willen samen met de opdrachtgevers de wereld een stukje mooier, eerlijker en vriendelijker maken met communicatie die doet wat het moet doen.

Omdat jij een trouwe lezer bent van het ‘Nieuws van de Week’, delen wij dit eerst alleen met de jullie. En daarom hebben wij een aantrekkelijk introductieaanbod voor jou: de eerste 5 lezers van deze nieuwsbrief die ons mailen op onze nieuwe e-mailadressen (gert@humantales.nl of maxime@humantales.nl) krijgen van ons een culturele ‘quickscan’. Daar hoef je dus niets voor te betalen en is de enige investering jouw tijd. Een culturele ‘quickscan’ is een samenvatting van onze ‘discovery en analyses’ alsmede een voorstel voor strategie. Dit staat allemaal beschreven op onze website.

Gaat er verder iets veranderen voor jou? Niet veel. Je ontvangt vanaf de volgende keer dezelfde waardevolle inhoud van het ‘Nieuws van de Week’, alleen in een nieuw jasje. Het mooie jasje van HumanTales.

 Wil je meer weten? Heb je een case waar we je mee kunnen helpen? Wil je één van de eerste 5 zijn die een quickscan ontvangt? Of wil je gewoon een kop koffie met ons drinken? Op deze website staat onderaan een handige knop waar je kunt reageren. Maar bellen of mailen vinden wij ook prima.

We kijken uit naar alle toekomstige verhalen.

#2 Leunstoelactivisme

Misschien zit ik in een bubbel, of jij, maar de kans is groot dat je de bovenstaande story op Instagram voorbij hebt zien komen (als je Instagram hebt). In ieder geval zit het NRC ook in mijn bubbel, want ook zij merkten op hoe vaak het AI-beeld gedeeld werd. Vrijdagochtend stond de teller op 43 miljoen stories in de afgelopen 24 uur, en het beeld circuleert al langer dan vier dagen rond.

 Hoewel het beeld massaal internationaal gedeeld wordt, klinkt er ook kritiek op de effectiviteit van virtueel activisme. Er wordt gesproken over ‘leunstoelactivisme’: protesteren vanuit je luie stoel zonder inspanning. Sommige critici doen hier nog een schepje bovenop en benadrukken ethische bezwaren over het gebruik van een AI-beeld. Het zou een vervorming van de realiteit zijn en de aandacht afleiden van de werkelijke gruwelen in Rafah, waardoor mensen hun geprivilegieerde rust behouden. Daarnaast wordt beweerd dat het de inspanningen van journalisten ondermijnt die de echte situatie documenteren. Het wordt gezien als een gemakzuchtige vorm van activisme zonder echte impact.

 Oké, nu hebben we de kritiek besproken. Laten we nu inzoomen op wat er gebeurt. Ik ben in het archief gedoken en vond een college van acht jaar geleden uit de reeks colleges van de Universiteit van Nederland door Thomas Poell (UvA). In ‘Wanneer doet de jeugd van tegenwoordig mee aan protest’ gaat Poell dieper in op de geschiedenis van protest en waar het destijds stond. Poell beschreef ook het bovengenoemde activismeprobleem; hij noemde het ‘het collectieve actieprobleem’: het probleem waarbij protest inspanning kost, wat leidt tot free-riders die profiteren van de inspanningen van anderen, waardoor de massa van het protest afneemt, terwijl het activisme achter het protest niet verandert. De oplossing voor dit probleem? Activistische organisaties hielden het activisme en protest in leven door mensen te informeren en mobiliseren, en massamedia.

Dit hield de collectieve actie, de collectieve identiteit en de collectieve doelen in stand. Een van de eerste massamedia was het pamflet en spandoeken met leuzen, iets dat tegenwoordig nog steeds gebruikt wordt.

Toen kwam de individualisering op, waardoor de collectieve identiteit ruimte maakte voor de individuele identiteit. De protestgolf nam in kracht af en de stem van de jeugd werd minder gehoord. Tot nu, waar een nieuw soort massamedia, eentje die drijft op de individualisering van de maatschappij, in beeld kwam: social media. Door social media kwam er een wending in activatie en mobilisatie van protest. Moderne spandoekleuzen verschenen in de vorm van hashtags zoals #metoo en #occupy. Een andere vorm was het filter over je Facebook-profielfoto laten verschijnen met de vlag van Parijs om je solidariteit te tonen met Parijs in 2015. En nu het AI-beeld met ‘All eyes on Rafah’. Social media lost hierbij het collectieve actieprobleem op, ook al wordt het leunstoelactivisme genoemd. Iedereen kan zijn protest uiten met minimale inspanning en zonder organisatie. Het free-rider probleem is opgelost, want ook al is het leunstoelactivisme, het activisme wordt opgepikt door omstanders die het beeld voorbij zien komen op hun socials en in de media. Als gevolg worden er gesprekken over gevoerd en wordt bewustwording gevoed, ongeacht wat jouw politieke gevoelens over het thema zijn.

Poell beschreef het erg mooi: we bewegen van collectieve actie naar connectieve actie. Ik ben benieuwd naar zijn huidige bevindingen.

#3 Frich

Gen Z en hun financiële wellbeing. Dat is de basis voor een inmiddels groeiend platform onder de naam Frich voor deze generatie. Het uitgangspunt achter Frich is dat Gen Z moe is van onechtheid. Onrealistische afbeeldingen van financieel succes worden overal op sociale media weergegeven en het laat mensen zich afvragen hoe ze zich financieel echt verhouden tot hun leeftijdsgenoten. Gebruikers van Frich – wat staat voor “Effing Rich” – hebben de mogelijkheid om anoniem vragen te stellen in de app om een beter begrip te krijgen van hoe anderen generatiegenoten het financieel doen zonder zich concurrerend te voelen. Ze kunnen bijvoorbeeld ook anoniem financiële gegevens delen om te zien hoe ze zich verhouden tot collega’s. Een eerstejaarsstudent kan zien wat anderen met een vergelijkbare achtergrond uitgeven aan entertainment, wat ze investeren en hoeveel huur ze betalen. Vragen die gebruikers kunnen stellen zijn bijvoorbeeld, Hoeveel investeren mensen van mijn leeftijd? Hebben mijn klasgenoten toelagen? Volgens de founders van het platform is een van de dingen die Gen Z echt anders maakt dan elke andere generatie dat Gen Z’ers meer over geld willen praten. Ze willen open en eerlijk zijn over de realiteit van wat er eigenlijk aan de hand is, zoals hoeveel mensen daadwerkelijk uitgeven, wat de kredietscores van mensen zijn en wat ze uitgeven op de eerste date. Een mooi voorbeeld van de kracht van een netwerk met een duidelijk persoonlijk voordeel. Je kan eigenlijk alleen maar bedenken dat het vreemd is dat dit er nooit eerder was.

#4 De terugkeer van de Homepage

Mooi inzicht van Kyle Chayka die in de New Yorker schrijft over de groeiende trend in digitaal publiceren om de HomePage opnieuw te prioriteren als een direct-traffic-bestemming. We leven natuurlijk in een tijdperk van TikTok en Stories die we ervaren als de plek waar we onze informatie vandaan halen. Scrollen door oneindige videolijsten. Het lijkt daarom dat de ‘good old’ homepage aan belang heeft ingeboet. Toch zijn er signalen dat, mits op een goede manier uitgevoerd, de homepage een revival zou kunnen maken. “Misschien heeft het platformtijdperk ervoor gezorgd dat we uit het oog zijn verloren waar een website voor bedoeld was”. Een van de voorbeelden van Kyle die deze stelling onderbouwt is de website van “The Verge”. Websites waar je meerdere keren per dag of week naartoe kunt gaan voor een selecte inhoud in plaats van passief wachten op sociale feeds om je te laten wat je moet lezen. Content opzoeken uit bronnen die je vertrouwt. Als je ‘X’ (twitter) kunt vergelijken met een enorm winkelcentrum, dan is dat op een specifieke site shoppen in gespecialiseerde boetieks.

#5 In gesprek met je eigen AI

Best wel een beetje bizar maar niet geheel onmogelijk. In gesprek gaan met jezelf door een AI-kloon van jezelf te bouwen. Die kloon train je met alle beschikbare informatie van jezelf (boeken, posts, dagboeken enz.) en vervolgens kan je met jezelf in gesprek. LinkedIn-oprichter Reid Hoffman bouwde zo’n AI kloon en ging in gesprek met zijn virtuele zelf. Terwijl je dit interview bekijkt, zul je moeten toegeven dat de weergave behoorlijk realistisch is. In het gesprek gaat Reid kort in op de grote vraag over de ethiek van deze technologie. Maar wat gebeurt er als anderen zijn kloon in handen krijgen en deze op hun eigen manier gebruiken, een manier die misschien niet zo onschuldig is? Dit roept veel vragen op. Vragen die wellicht pas over een aantal jaar volledig zullen worden beantwoord. Maar het heeft wel een gevaarlijk randje.

#6 Komt print terug?

Na de mogelijke terugkeer van de homepage kwam er nog een mogelijke ‘revival’ voorbij. De herontdekking van print. Een belangrijke factor die de terugkeer naar fysieke tijdschriften stimuleert, is een breder verlangen naar eigendom van tastbare objecten. Dit komt bijvoorbeeld tot uiting in een stijging van de verkoop van vinyl (ouderwetse langspeelplaten) dit groeit ieder jaar met ongeveer 11,7%. De aanhoudende invloed van #BookTok op de verkoop van boeken. Het lijkt erop dat Generatie Z steeds meer bezittingen wil verzamelen en beheren die aansluiten bij hun persoonlijke interesses en gevoelens. Het is dan ook logisch dat gedrukte tijdschriften, vooral de tijdschriften die zich verdiepen in obscure of specifieke onderwerpen, een logische verzamelkeuze worden. Ze bevredigen de drang om onze offline bezittingen te tonen, terwijl ze ook aansluiten bij de online gepopulariseerde esthetiek. We leven nu in een tijdperk van angst voor een ‘dood’ internet. Een online landschap verstoken van creativiteit waar inhoud wordt gegenereerd door bots en waar de menselijke touch schaars gaat worden. Het is om deze reden dat we de afgelopen jaren steeds vaker offline zijn gegaan, en waarom we een groei hebben gezien in trends die de nadruk leggen op offline experiences. Een veel statistiek afkomstig van Enders Analysis zegt dat er in 2022, 330 nieuwe gedrukte tijdschriften zijn gelanceerd, en uit onderzoek van PAMCo blijkt dat gedrukte tijdschriften tot wel 20,5 miljoen Britse volwassenen per maand bereiken (in totaal leven en wonen er 55 miljoen Britten in de UK). Lees alles over deze trend in het verhaal van Laura Holliday.

#7 Palmsy

In lijn met de voorgaande twee verhalen is de introductie van Palmsy ook wel een passende ontwikkeling. Van online naar offline! Want een van de onweerstaanbare aantrekkingskrachten van sociale media is de dopamine-hit. Likes krijgen voelt goed toch? Maar dan moet je wel actief posten en meer dan regelmatig je gezicht laten zien op de diverse kanalen. Wat als je datzelfde gevoel zou kunnen creëren zonder deze tijdrovende consequenties die voortvloeien uit het posten van berichten om deze betrokkenheid na te jagen? Een nieuwe app genaamd Palmsy biedt een interessante oplossing: je kunt alles posten wat je maar wilt, zonder het ergens te plaatsen. Op Palmsy blijven je berichten privé en genereert de app willekeurige “likes” van mensen in uw contactenlijst. Een metafoor die past bij de werkwijze van Palmsy is dat het werkt volgens hetzelfde principe als een speelgoedstuur voor peuters in een winkelwagentje. Je vrienden reageren niet echt op je berichten, jij bent gewoon tegen jezelf praten. Net zoals rokers zich tot nicotinekauwgom wenden in plaats van sigaretten, voelt dit als een minder negatief alternatief dat het onderliggende probleem maskeert (maar niet echt aanpakt). Maar, zo schrijft Techcrunch, alles is beter is dan het probleem onbeheerd te laten.

#8 Van FOMO naar JOMO

En nu we toch bezig zijn met verhalen die aantonen dat er momenteel wel degelijk verschuivingen plaatsvinden een laatste artikel over dit onderwerp. Het woord FOMO werd in 2013 toegevoegd aan de Oxford Dictionary en gedefinieerd als de “angst dat een spannende of interessante gebeurtenis momenteel elders kan plaatsvinden, vaak gewekt door berichten op sociale media.” Kortom, de angst om iets te missen. Geassocieerd met de angst voor spijt, is FOMO de vrees dat anderen misschien indrukwekkende ervaringen hebben waar jij niet bij bent. Hoewel onderzoek heeft aangetoond dat FOMO in de kern wordt veroorzaakt door een lage levenstevredenheid en het gevoel dat niet aan je behoeften wordt voldaan, zijn er enkele specifieke factoren die een directe invloed hebben om het te ervaren. Denk dan aan factoren zoals Social Media, Onrust en Eenzaamheid. Dus de hoogste tijd voor andere manier van leven en natuurlijk voorzien van een passend begrip. JOMO. The Joy of Missing Out. Terwijl anderen hun tijd doorbrengen met rondrennen om de nieuwste film te bekijken, de nieuwste training te proberen of de nieuwste tentoonstelling bij te wonen, betekent het omarmen van JOMO – de vreugde van het missen – genieten om binnen te blijven, te genieten van je eigen leven en aan je eigen projecten te gaan werken. In een hyperactieve wereld van keuzes en informatie kan deze meer teruggetrokken benadering van het leven je helpen meer te bereiken. Lees hier alles over JOMO en de onderbouwing.

#9 Nudging

Nudges zijn subtiele duwtjes die, via kleine aanpassingen in de omgeving of in communicatie, ons gedrag richting (gezonde) keuzes te sturen. De ‘nudge-theorie’ is het idee dat gedragsverandering bij mensen gemakkelijker te bewerkstelligen is via het veranderen van de omgeving of het systeem waarin ze opereren of bestaan, om het gedrag dat je wilt aanmoedigen te vergemakkelijken of te stimuleren. Maar werkt het echt? Dit WSJ-artikel kijkt naar nieuw onderzoek dat suggereert dat de langetermijneffecten van dit soort werk in feite niet zo indrukwekkend zijn als ze op korte termijn lijken, met het argument dat mensen zich minder snel aan gedragsverandering houden als ze niet het gevoel hebben dat het een ‘eigen’ keuze was om te besluiten die verandering aan te brengen. Bij het ontwerpen van nudges moet de focus verschuiven naar het helpen van individuen om hun beslissingen na te komen, het aanvullen van nudges met strategieën die duurzame betrokkenheid en gedragsverandering bevorderen.

#10 IKEA vlooienmarkt

Tenslotte nog een mooi voorbeeld van een campagne die laat zien dat je als bedrijf ook daadwerkelijk iets kunt doen aan wat je de circulaire economie kunt noemen. IKEA nodigt haar leden van de IKEA Family uit om hun huizen en garages op te ruimen en de spullen die ze niet langer nodig hebben op de parkeerplaatsen van IKEA (best groot) te verkopen. Daarnaast verkoopt IKEA zelf haar eigen ‘laatste kans’-artikelen en tweedehands artikelen verkopen. Na succesvolle pilots in 2023 organiseert IKEA nu rommelmarkten in verschillende Europese landen.

Tot de volgende keer!

Mattel’s Barbie-film wist afgelopen jaar precies de vinger te leggen op de pijnlijke plek en heeft daardoor een nieuwe wind geblazen door het imago van Barbie. Het speelt in op de lopende discussies en betogen over de genderkloof, vrouwenquotum en salariskloof, maar wat blijkt: dit is slechts het topje van de ijsberg van Mattel’s Barbie-identiteit.

Mattel voert al jarenlang een strijd voor een structurele cultuurverandering, een verandering die in plaats van in de praktijk, wortel schiet bij de kern van het probleem. Waar de film voornamelijk spreekt over het patriarchaat en een duidelijke stempel drukt op de huidige praktijken, is Mattel op de achtergrond vooral bezig met het aanpakken van de kern van de cultuurverandering. Dit is de plek waar cultuur wordt doorgegeven, waar informatie wordt verspreid die de ontvanger helpt om de wereld te zien, te verwerken en op zijn of haar eigen manier te begrijpen: bij kinderen.

Anders dan bij kinderen is het aanleren van nieuwe ideeën bij mensen lastig, omdat de bestaande overtuigingen al zijn gevormd. Het vereist een actieve motivatie om eigen waarden los te laten en te kunnen inleven in hoe anderen de wereld ervaren. Kinderen zijn nog blanco en worden dagelijks blootgesteld aan culturele prikkels die hun identiteit en begrip van de wereld vormen. Voor kinderen is alle informatie nieuw, en binnen een relatief korte tijd leren ze bouwstenen die de basis vormen voor de rest van hun leven. Dit is precies waar Mattel zich al jarenlang, bijna als underdog, op heeft gericht: The Dream Gap Project. Dit initiatief dateert zelfs al van minimaal 8 jaar geleden.

Mattel heeft op de achtergrond al jarenlang gewerkt aan een identiteit die actief bijdraagt aan een cultuurverandering. Door de film heeft Mattel, met haar enorme marketingbudget, zich ingezet om van die identiteit een imago te maken waarbij de twee in harmonie zijn.

Mattel’s aanpak illustreert het begrip van de kracht van cultuur en hoe deze effectief kan worden ingezet om identiteit en imago te versterken, waardoor kapitaalverlies wordt voorkomen en de wereld een tegelijkertijd een stukje mooier wordt. 

#2 Culturele Symboliek: Communicatie en Misinterpretatie

Hoe mensen symboliek (verscholen in tekens, taal en handelingen) ontcijferen, begrijpen en toepassen is een culturele handeling. Wat betekent bijvoorbeeld een 👍 voor jou? Als je ooit naar Afghanistan, Iran, Italië of Griekenland gaat, is het verstandig om je in te lezen in symbolische handelingen. In deze landen staat een duim omhoog namelijk ongeveer gelijk aan wat jij begrijpt als een opgestoken middelvinger.

Fysieke culturele verschillen zijn doorgaans eenvoudiger te herkennen en te vertalen naar symboliek, zodat jij het kunt begrijpen. Maar hoe zit het wanneer je deze culturele verschillen niet fysiek kunt observeren? Dit betekent niet dat ze niet bestaan. Nederlanders staan bijvoorbeeld bekend onder buitenlanders om hun directheid, terwijl slechts 319,5 kilometer verderop de Engelsen bekend staan om hun indirectheid. Zet deze twee culturen tegenover elkaar zonder hiervan op de hoogte te zijn en er zal zeker miscommunicatie ontstaan.  

Hoe jij de wereld begrijpt en hierin beweegt, hoeft dus niet altijd hetzelfde te zijn voor een ander. Het is handig om dit in het achterhoofd te houden wanneer je communiceert, ook als de ander heel erg op jou schijnt te lijken. Dit betekent niet dat je altijd op eieren moet lopen tijdens communicatie, maar het is wel goed om goed te luisteren en te kijken naar, en vragen om, feedback. Zo heb je de mogelijkheid om, wanneer je te direct was, te nuanceren om je intentie gelijkwaardig te maken.

#3 Stille Evolutie van Culturele Symboliek

We hebben het al eerder gehad over Culturele Symboliek en culturen die anders kunnen decoderen. Zo’n verandering in cultuur en culture symboliek kan heel geleidelijk plaatsvinden. Vaak gaat dat zo geleidelijk dat je het niet eens door hebt, totdat je er echt even bij stil staat en er naar kijkt. Kijk maar

#4 De Merkhistoricus

In de (bijna) wekelijkse zoektocht naar nieuwswaardige verhalen stuit je soms op een verhaal waarvan je denkt “waarom heb ik dit nooit eerder gezien?”. Of misschien beter, gemist. Dit verhaal gaat over cultuur en identiteit. Scott Reames werkte de afgelopen 17 jaar als historicus voor Nike. Inmiddels is hij met pensioen maar staat er anno 2024 een afdeling van 7 mensen die iedere dag bezig zijn met het vastleggen van alle activiteiten van Nike. Van campagnes tot gesprekken met atleten en medewerkers. In dit verhaal zie je een voorbeeld waarin Scott je meeneemt in het verhaal over het bureau John Brown. Dit vanwege het overlijden van John Brown, de founder van het bureau. Het verhaal van Scott Reames was weer de aanleiding voor George Tannenbaum om hier een verhaal over te schrijven. Het idee van het vastleggen van de historie van een bedrijf is niet alleen cultureel gezien interessant maar het voorkomt ook dat je iedere keer het wiel opnieuw moet uitvinden. Sterker nog, het bevordert de consistentie in alles wat je doet. We weten dat consistente communicatie een van de voorwaarden is voor verdienen van vertrouwen. George heeft een aantal conclusies getrokken die zeer zinvol zijn om te lezen. Misschien zelfs om er iets mee te doen:

• Maak je eigen baan. Scott zag de behoefte aan een historicus, schreef een voorstel en vond een roeping die hij ongeveer de helft van zijn professionele leven bekleedde.
• Verhalen hebben consistentie nodig. Scott merkte de onvermijdelijke verschuiving op in het navertellen van verhalen en erkende het belang van consistentie en codificatie.
• Op dezelfde manier hebben bedrijven en merken behoefte aan consistentie. De ‘betekenis’ van een bedrijf kan – als het waar is – niet met de wind mee waaien en bij elke trend, rage en grilligheid veranderen.
• Verhalen winnen. De geschiedenis, het erfgoed en de cultuur die zij vastleggen vormen een “ENORM” concurrentievoordeel.
• De volgende generatie is belangrijk. Niet alleen het volgende kwartaal. Investeer in geld en mensen voor de lange termijn om een ​​merk ook straks te laten winnen.
• Ethos overtreft uitvoering. Executies komen en gaan, maar de fundamenten van een merk moeten blijven bestaan.
• Dingen opschrijven is goed. Zo worden ze consistent, gecodificeerd en geloofwaardig.

#5 Barilla

Pastadozen zijn de perfecte verpakking voor de pasta. En volgens Barilla ook om te herbruiken. Pasta laat immers geen residu achter en de dozen zijn over het algemeen groot genoeg voor andere spullen. Dit is duidelijk de inspiratie voor een nieuwe campagne van Barilla die de herbruikbaarheid van dozen promoot. De campagne heeft opruimgoeroe Marie Kondo ingehuurd als woordvoerder en hun campagnevideo begint met Kondo die zorgvuldig een paar sokken opvouwt die ze blijkbaar via een tweedehandsmarkt heeft verkocht. Wie koopt er overigens sokken op een vinted platform? Ik snap dat merken een rol willen spelen binnen het thema duurzaamheid. Maar hoe ver ga je dan? De identiteit vormt het uitgangspunt voor wat wel of niet past en bijdraagt aan het merk. Maar inmiddels bekruipt mij het gevoel dat deze grenzen steeds verder vervagen en merken een speelbal worden om kromme bananen recht te praten. Heel benieuwd wat jullie van deze campagne vinden?

#6 Amy Webb

Amy is wel een van de meest invloedrijke futuristen die er zijn. Jaarlijks laat zij haar licht schijnen over de meest belangrijke ontwikkelingen binnen de wereld van technologie. Tijdens het zojuist afgelopen SXSW-event heeft zij weer een update gegeven over deze toekomst. De big take-aways? Door opkomst van AI staat de mensheid aan de vooravond van de grootste tech supercycle die we ooit hebben meegemaakt. Een supercycle die onze levens op een onomkeerbare manier zal beïnvloeden. Large Language Models zijn nog niets vergeleken bij de Large Action Models die gaan komen. Waarbij we geen tekst meer invoeren als prompt maar we met onze gedachten direct de AI aansturen. Wil je weten hoe? Kijk dan naar dit videoverslag van haar presentatie op SXSW.

#7 Mr Beast

Er lijken geen grenzen te zijn voor Jimmy Donaldson aka Mr Beast. Hij is al de ‘grootste’ YouTuber ooit. Zijn projecten en ideeën breken overal in de wereld records. Donaldson maakt sinds 2016 content en heeft maar liefst 245 miljoen abonnees op zijn kanaal. Zijn real-life Squid Game-wedstrijd is 588 miljoen keer bekeken werd. Zijn gezinsvriendelijke video’s bevatten doorgaans stunts en filantropische daden, zoals het betalen voor staaroperaties om 1.000 blinde mensen weer te laten zien. Hij heeft miljoenen aan voedsel en voorraden weggegeven voor mensen in nood. Hij heeft zijn eigen studio gebouwd voor het maken van content, een faciliteit van $ 10 miljoen in North Carolina. Dus moet er weer een schepje bovenop. Zijn nieuwste project is ook weer recordbreaking. Hij heeft een deal gesloten met Amazon MGM Studio’s voor zijn eerste ‘traditionele tv-serie’: een competitie die wordt beschreven als “de grootste reality-competitieserie in de televisiegeschiedenis.” Het project is gebaseerd op zijn YouTube-show en heet Beast Games. Er zullen 1.000 deelnemers strijden om een ​​contante uitbetaling van $ 5 miljoen. De prijs is de grootste prijs in de geschiedenis van televisie en streaming.

#8 KFC

De Brandguide. Iedereen heeft er wel eens een gemaakt of heeft er een moeten lezen. Meestal staat zo’n merkgids vol met marketingtaal of heeft het een codering voor die alleen door insiders wordt begrepen. Via de wekelijkse blog van Webcurious kwam ik deze Brandguide van KFC tegen. Waarschijnlijk uit het jaar 2015. Maar los van het jaartal is dit een prachtig voorbeeld van hoe je interne marketingtaal kunt omzetten in een inspirerend geschreven brandguide die voor iedereen leesbaar is. Of het nu om de merkwaarden gaat, de manier waarop we met klanten communiceren of hoe de verpakking eruit moet zien. Naast de heldere taal is het ook nog eens prachtig (authentiek) vormgegeven. Een mooi voorbeeld hoe je dus ook een brandguide kunt maken.

#9 Simply News

Het is een onderwerp waarover de specialisten en trendwatchers al maanden praten. Het gevolg van AI voor het nieuws. Als we terug in de tijd gaan en kijken naar de beginperiode van het internet dan was daar opeens Nu.nl. Een nieuwsblog zonder journalisten maar met redacteuren die uit de dagelijkse hoeveelheid beschikbaar nieuws, korte samenvattingen maakten voor de nieuwsblog. Inmiddels weten we hoe succesvol dat is geworden. Kijken we naar de toekomst dan is het niet geheel ondenkbaar dat AI gaat zorgen voor onze nieuwsvoorziening. De eerste voorbeelden zijn nu zichtbaar. Neem bijvoorbeeld Simply News. Simply News is een AI-aangedreven nieuwsaggregatieproject dat in feite het hele proces uitbesteedt om te vertellen wat het nieuws van die dag is als een reeks thema-podcasts. Simply News werkt met meerdere AI-agents om elke dag samenhangende, nieuwsgerichte thema podcasts over veel verschillende onderwerpen te produceren. Elke agent is verantwoordelijk voor een ander deel van dit proces. We hebben bijvoorbeeld ‘The Sorter’ die een breed scala aan nieuwsbronnen scant en de artikelen filtert op basis van relevantie. Nummer 2 is ‘The Pitcher’ die een boeiende pitch maakt voor elk gesorteerd artikel, rekening houdend met de verhalende invalshoek die in het artikel wordt gepresenteerd. Dan is er ‘De rechter’ die de pitches evalueert en een redactionele beslissing neemt over welke worden opgenomen. Tenslotte is er ‘The Scripter’ die een boeiend script schrijft voor de artikelen die door de rechter zijn geselecteerd. Ik kan natuurlijk niet controleren of de inhoud voldoet aan het criterium ‘het beste nieuws’ maar het klinkt voorlopig erg goed. Gooi hier een laag personalisatie overheen en dan heeft iedereen straks zijn eigen nieuwsagent. Vraag me dan wel af waar ze de advertenties en de banners gaan plaatsen.

#10 Yuval Noah Harari

Jeroen de Bakker schrijft een wekelijkse nieuwsbrief over AI. Iedere week het laatste belangrijke nieuws over de ontwikkelingen. Deze week was er aandacht voor een interview met Yuval Noah Harari in de Stephen Colbert show. Het duurt slechts 7 minuten maar ik kan het iedereen aanraden om naar het eerste gedeelte te kijken. De kern van zijn betoog: ‘Elke generatie denkt dat zij met een versnelde verandering te maken hebben. Maar deze keer is het daadwerkelijk ongekend. Voor het eerst in de geschiedenis heeft niemand enig idee hoe de wereld er over twintig jaar uit zal zien.”

Tot de volgende keer!

De discussie over ‘purpose’; wat is het nu echt en wat is het effect voor organisaties en merken heeft vele meningen. Esther Overmars vond voor haar SWOCC studie al 107 verschillende definities voor het begrip ‘purpose’. Om nog maar eens wat olie op het vuur te gooien las ik deze week een verhaal van Dean Oelschig waarin hij, zoals hij dat zelf beschrijft, “de olifant in de kamer” nog maar eens benoemd. “Mijn persoonlijke probleem met het meeste ‘purpose’ werk dat ik zie, is dat het geweldig werk oplevert om reclame te maken voor het probleem zonder enige vorm van oplossing te bieden. Merken hechten zich aan complexe maatschappelijke problemen die zoveel meer nodig hebben dan een advertentie om op te lossen. Ik weet zeker dat je verschillende merken hebt zien praten over gender gerelateerd geweld (GBV) als een probleem, of mensenrechten, of neushoornstroperij, of duurzaamheid, of opwarming van de aarde, of gelijkheid, of Vrouwendag, of Black Lives Matter (BLM), of ontbossing, of de negatieve impact van sociale media – maar hoeveel van deze merken hebben ooit een oplossing geboden?” Maar consumenten willen niet dat merken hen vertellen om welke zaak ze zich moeten bekommeren. Of je de bewering dat Hellmann’s mayo voedselverspilling kan oplossen wel of niet gelooft, niemand wil mayonaise kopen omdat het een schuldgevoel over voedselverspilling oplevert. Consumenten kopen mayonaise omdat mayonaise lekker is. Mensen kopen Apple niet vanwege het Why (sorry, Simon), maar omdat het ongelooflijke producten maakt die mooi zijn om naar te kijken en naadloos werken, en omdat het ’s werelds beste merk heeft opgebouwd door jaren en jaren van uitstekend productontwerp en buitengewone reclame. Om ook nog maar even de ‘grote’ namen aan te halen: David Ogilvy gelooft “we must sell or else”. Hegarty vertelde ons dat de functie van advertising is “to promote and sustain a competitive advantage” en Bill Bernbach zei: “creativity must result in greater sales more economically achieved.” Zit wat in toch?

#2 TikTok Trendrapport

Voor de liefhebbers is er weer een trendrapport van TikTok. Verderop in deze nieuwsbrief komen we nog even terug op de impact van TikTok maar hier laten we de eigenaar zelf aan het woord. Samengevat zijn de belangrijkste conclusies uit het rapport:

• Toevallig scrollen – TikTok-gebruikers ontdekken vaak onverwachte nieuwe passies die ze niet hadden bedacht. Het rapport suggereert een marketingmogelijkheid om breakout-creatief te gebruiken (niet zo eenvoudig!) om gebruik te maken van de serendipiteit.
• Positieve kant van “Delulu” – Wat begon als een term voor waanvoorstellingen zou ook kunnen verklaren hoe “TikTok-publiek een gedeelde gemeenschap van waancomfort opbouwt om een sprankje luchthartigheid te bieden in een overweldigende realiteit.” Voor merken is het advies om eerst naar de emotionele kant van de content te kijken voordat je deze deelt. (mooi inzicht waar we in deze nieuwsbrief in een volgende editie nog op terugkomen)
• Openheid schept vertrouwen – Best een ouderwetse conclusie maar volgens de onderzoekers vertrouwen consumenten merken die reacties achterlaten. Dat doet denken aan een waarheid die al twintig jaar geleden bekend was sinds de start van social media marketing: het loont om te beginnen met luisteren.

PS: Je moet even je email achterlaten om het rapport te kunnen downloaden.

#3 Nooit meer naar een vergadering

Je kon erop wachten maar dan is het bericht toch altijd weer iets eerder dan verwacht. In het tijdperk van de Metaverse waren er al verhalen dat je niet meer fysiek naar een vergadering, concert of festival hoeft te gaan om het toch mee te maken. Je stuurt simpelweg een avatar en vanaf een afstand kijk of luister je rustig mee. Maar dat is toch een eenzijdige niet interactieve vorm van de experience. Met de komst van AI is straks ook dat probleem opgelost. Als er een vergadering is waar je niet bij kunt zijn (of wil zijn) stuur je opnieuw een avatar. Maar deze keer niet alleen om te luisteren en notities te maken maar gewoon lekker actief deel te nemen aan de vergadering. Zonder dat jij zelf je mond open hoeft te doen.  

#4 WhatsApp

Er zijn vier nieuwe tekstopmaak opties aan WhatsApp toegevoegd om effectiever te communiceren. Vanaf vandaag kunnen WhatsApp-gebruikers nu lijsten met opsommingstekens, genummerde lijsten, blokcitaten en inlinecode gebruiken om berichten te markeren en te ordenen. Als het goed is wordt het dus makkelijker om grote delen tekst op te splitsen in iets dat gemakkelijker te lezen is.

#5 The State of the Culture, 2024

In zijn nieuwste essay vestigt cultuurcriticus Ted Gioia de aandacht op de dopamineverslaving van de grote techbedrijven. Zijn kritiek is gericht op de “durfkapitalistische industrie die app’s heeft gecreëerd, en de technologische hausse die onze afleiding aanwakkert”. “Ze willen een wereld van junkies creëren, omdat zij de dealers zullen zijn”, schrijft Gioia. “Verslaving is het doel.” “The fastest growing sector of the culture economy is distraction. Or call it scrolling or swiping or wasting time or whatever you want. But it’s not art or entertainment, just ceaseless activity”. Je snapt het natuurlijk allemaal pas als je het doorhebt. En we vinden het fijn om er allemaal labels op te plakken. Een van die labels is eenzaamheid. Maar is dat echt zo? Of is het de verslaving? Gelukkig zijn er steeds meer initiatieven die deze ontwikkeling willen doorbreken. Thema’s als de Global Day of Unplugging die begint op 1 maart bij zonsondergang en duurt tot en met zonsondergang op 2 maart 2024. Maar er zijn ook initiatieven gericht op de commerciële kant van deze ontwikkeling. Denk dan aan Buy Nothing Day, of sociale media-bewegingen No Spend January. Strategie is kiezen. En welke keuze maakt het vakgebied? Blijven we een bijdrage leveren aan deze ontwikkeling of snappen we wat er gebeurt?

#6 “When you are accustomed to privilege, equality feels like oppression”

The cover image of Between the sea & the sky. Kim, Tess & Maaike, Marken, Noord-Holland 2021. Photo: Jimmy Nelson

*Wanneer we spreken over feminisme/vrouwelijkheid en mannelijkheid, hebben we het over het culturele concept van mannelijkheid en vrouwelijkheid. Dit concept is voornamelijk gebaseerd op culturele definities van eigenschappen en heeft minder te maken met biologisch geslacht van de man en vrouw.

Het nieuwe concept van mannelijkheid en vrouwelijkheid 

Het feit blijft dat het westen leeft in een patriarchale maatschappij. Veel ontwerpen, medische procedures en productontwikkelingen zijn gebaseerd op het fysiek van de man. Zo worden bijvoorbeeld bij auto-ongeluktesten alleen mannelijke poppen gebruikt. Als er al een pop wordt ingezet om vrouwen te vertegenwoordigen, is dit vaak een kleinere versie van de mannelijke pop, zonder rekening te houden met verschillen in lichaamsbouw en dat vrouwen dichter op het stuur zitten. Dit heeft ernstige gevolgen, zoals het feit dat vrouwen 17% meer kans hebben om te overlijden en 73% meer kans hebben op zware verwondingen bij een auto-ongeluk (Pim trend rapport).

Er is al geruime tijd een verandering gaande in het denken. Deze verschuiving uit zich onder andere in meer vrouwen in leidinggevende posities en het verkleinen van de loonkloof. Tegelijkertijd zien we een toename van feminisering in de maatschappij, gekenmerkt door zachtaardigheid, empathie en een sterker geluid van vrouwen. Vooral na bewegingen zoals #MeToo en de impact van media zoals de Barbie-film, wordt het inzicht steeds breder gedragen.

Deze verandering gaat gepaard met een herdefiniëring van mannelijkheid, waarbij sommigen, zoals Andrew Tate, pleiten voor een terugkeer naar traditionele mannelijkheid, met minder nadruk op emoties, meer stoerheid en het idee van dominante mannen. Als tegenreactie wordt dit herdefinieerd als toxische mannelijkheid. Het benadrukt het belang van het uitspreken en delen van emoties, vooral gezien het feit dat, hoewel vrouwen vaker worden gediagnosticeerd met depressie, mannen twee keer zoveel kans hebben op zelfmoord, wat meer zegt over het uiten van emoties dan over het vaker voorkomen van depressie.

Leiders in de maatschappij 

Onderzoekers aan de Arizona State University, onder leiding van Douglas Kenrick, hebben gekeken naar de factoren die meespelen bij het kiezen van een leider. Iedereen heeft een stereotype beeld voor ogen hoe een leider zou moeten zijn. Dit beeld wordt vaak gevormd door culturele factoren. En als we dan mogen stereotyperen wat de stereorotype leider is, dit is in het algemeen vaak een witte Alpha man, iemand met veel overmacht en dominantie. Leiders die voldoen aan dit stereotype worden vaak gekozen.

Bijna de helft van de wereldbevolking gelooft dat mannen betere politieke leiders zijn dan vrouwen en twee op de vijf mensen geloven dat mannen betere bedrijfsleiders zijn dan vrouwen. Dit onderstreept het argument dat leiders vaak worden gekozen op basis van een match met een cultureel stereotype in plaats van op karakteristieke eigenschappen van individuele personen.

Echter, tot nu toe was niet onderzocht wat de voorkeur is van individuen als het gaat om leiderschap, en of dit verschilt van hun keuze voor een stereotiepe leider.

Uit het onderzoek bleek dat wanneer een persoon erg dominant overkomt, dit een negatief effect heeft op de bereidheid van deelnemers om op die persoon te stemmen. Sterker nog, er werd een sterke afkeer van dominantie vastgesteld; mensen vinden dit niet prettig. Daarentegen waren mensen eerder geneigd te stemmen op iemand die eruitzag als een prestigieus persoon, iemand die gezag, aanzien en deskundigheid uitstraalt, ongeacht hun geslacht. Over het algemeen toonde het onderzoek aan dat wanneer mensen stemmen op basis van voorkeur in plaats van stereotype, ze meer geneigd zijn om op vrouwen te stemmen.

Dit wijst op een alternatief voor de alfa-leider: de prestigieuze leider.

Vrouwelijke leiders

Dus als de maatschappij, naast mannelijk, ook richting een eerlijke vrouwelijke verdeling beweegt, er een voorkeur is voor een integer deskundige leider ten opzichte van een dominante opportunistische leider, en men over het algemeen op basis op voorkeur voor een vrouwelijke leider kiest, waarom kiezen we toch nog stereotype leiders?

Een reden is dat het culturele onderbewuste van hun stereotype nog steeds het idee kan koesteren dat vrouwen minder kans maken om te winnen in leidinggevende posities, waardoor ze minder vaak worden gerekruteerd voor dergelijke rollen.  Bovendien zijn mensen mogelijk persoonlijk nog niet volledig bereid om op een vrouw te stemmen voor een leidinggevende positie. Dit benadrukt de noodzaak van een nieuwe culturele invulling van het concept van leiderschap.

Een andere reden waarom dominante leiders blijven bestaan, zelfs als mensen de voorkeur geven aan prestigieuze leiders, is dat dominante individuen vaak meer ambitie hebben en dus bereid zijn om naar de top te streven. Hierdoor zijn het enkel de dominante kandidaten die zichzelf presenteren als leiders. Het paradoxale is dat mensen over het algemeen de voorkeur geven aan leiders die bovenal niet lijken te streven naar persoonlijke macht. Maar hoe moet je dan op hen als kandidaat stemmen?

Vooralnog geldt: wie het hardst schreeuwt, wint. Nu, met de gebekte Gen Z wordt het interessant.

Mannelijk en vrouwelijke politieke oriëntatie onder Gen Z 

Wat we vooralsnog weten van Gen Z is dat zij zowel hyperprogressief op bepaalde thema’s zijn maar, verassend genoeg, ook erg conservatief zijn op andere. Dit rapport heeft data op basis van deze observatie vergeleken en de conclusie getrokken dat Generatie Z eigenlijk uit twee subgroepen bestaat: een mannelijke Generatie Z en een vrouwelijke Generatie Z.

Wat opvalt, is dat jonge vrouwen steeds progressiever worden, terwijl jonge mannen juist conservatiever lijken te worden. Dit verschil is met name merkbaar op thema’s zoals migratie en raciale rechtvaardigheid. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld, laten gegevens zien dat na decennia waarin de seksen ongeveer gelijk waren verdeeld over liberale en conservatieve wereldbeelden, vrouwen in de leeftijd van 18 tot 30 nu maar liefst 30 procentpunt liberaler zijn dan hun mannelijke leeftijdsgenoten. Dit verschil is in slechts zes jaar tijd ontstaan. Dit artikel in de NRC gaat verder in op de ‘waarom’ vraag achter deze data (lees tip).

De vraag is, worden jonge vrouwen progressiever, of is het voor het eerst dat zij de vrijheid en het lef hebben om zich daadkrachtig uit te spreken? En dus ook beginnen met schreeuwen?

Is het dan niet zo dat de maatschappij niet vrouwelijk wordt, maar omdat vrouwen zich meer uitspreken en ruimte claimen de maatschappij vrouwelijkER wordt?

Het punt

Het punt van dit artikel is niet om te voorspellen wat dit betekent of gaat betekenen voor de maatschappij (ook al zal ik hier wel een voorspelling voor doen hieronder), maar meer om je inzicht te geven, om het beter te begrijpen.

Waar de westerse maatschappij voorheen enkel de kop kant van de munt zag wat zich uit in patriarchaat, beginnen we langzaam ook de munt kant te erkennen en integreren, in dit geval feminisme. Door in te zien dat er twee kanten zijn, bewegen we weg van patriarchie en wordt dit vervangen door masculinisme, door de toevoeging van feminisme. Klinkt misschien vaag, maar het is hetzelfde principe  dat er geen nacht is zonder dag, en er geen vrede is zonder oorlog. Het één bestaat niet zonder de ander en het is gelijkwaardig verdeeld.

Wat kunnen we verwachten van de verschuiving van een patriarchale, naar een representatieve masculinisme en feminisme maatschappij? 

Door de verschuiving naar een meer representatieve maatschappij, zien we een toenemende groei van zowel masculinisme als feminisme. Masculinisme, gekenmerkt door mannelijke energie en bijvoorbeeld vertegenwoordigd door figuren zoals Andrew Tate, zal waarschijnlijk sterker naar voren komen naarmate er meer nadruk wordt gelegd op de erkenning en versterking van traditioneel mannelijke kwaliteiten en rollen (when you’re accustomed to privilege, equality feels like oppression). Tegelijkertijd zal feminisme, met een sterker geluid vanuit vrouwelijke energie, ook toenemen. Dit betekent dat er meer aandacht zal zijn voor de erkenning, empowerment en verdediging van de vrouwelijke eigenschappen (niet te verwarren met het vrouwelijk geslacht).

De zichtbare contrasten binnen politieke ideologieën onder Gen Z gaan een groter rippel effect geven dan welke wij op dit moment zien. Dit, in combinatie met wat we nu weten over het verschil tussen een voorkeurs en stereotype leider, gaat een groot effect hebben zodra Gen Z leiders worden én leiders gaan kiezen. Het conservatieve van Gen Z zal meer gaan beseffen, en inzetten op, wat zij nodig hebben van een leider: wat kan een leider verbeteren aan hun positie in de maatschapij, in plaats van zich laten leiden door het ego van de leider. Progressief vrouwelijk gaat meer ruimte opeisen in de maatschappij en het representatiever verdelen en verder ontwikkelen.

Dit kan resulteren in

1. Sociaal: een meer inclusieve en egalitaire samenleving welke niet alleen een morele en ethische basis is voor gelijkheid, maar ook waarin de verschillende stemmen en behoeften van zowel mannen als vrouwen beter worden vertegenwoordigd en integreerd.
2. Economisch: De feminisering van de maatschappij biedt ook zakelijke kansen die kunnen bijdragen aan groei, innovatie en een gezondere werkomgeving. Dit suggereert dat het ook economische voordelen met zich meebrengt met nog betere producten en diensten. Zoals aangegeven in het trendrapport van Pim.

Er zal zich een grotere wereld openen.

Tot de volgende keer!

#1 Actie = Reactie: Bewijsvoering wordt belangrijker dan belofte

#2 Wat als de consument zelf advertenties voor je maakt?

Geen artificial intelligence, maar human intelligence!

#3 De rol van AI in het behoud van Culturele Diversiteit

#4 Frame

#5 Facebook viert 20-jarig bestaan

#7 AI en productplacement

Het lijkt wel of bij iedere nieuwe technologische ontwikkeling we het archief induiken om te kijken of we een ‘oude’ toepassing kunnen gebruiken voor een ‘nieuwe’ variant. In de begintijd van de commerciële tv ontstond het fenomeen ‘product placement’. Tegen betaling konden adverteerders producten plaatsen in tv-programma’s, series en films. Een voorloper van wat we later non-spot gingen framen. Maar kijk. Er is nu AI. En daar moet je dan vast ook iets mee kunnen als het gaat om de wereld van bewegend beeld. En dus is daar nu het bedrijf Rembrand. Inderdaad, vernoemd naar iemand die echt verstand had van beeld. Rembrand heeft een nieuwe technologie die het heel gemakkelijk maakt om digitale, realistisch ogende versies van frisdrankblikjes en shampoo op de tafels en muren van video’s op YouTube en TikTok te plaatsen. Een heerlijk kans voor de ‘creators’ op een extra inkomstenstroom. Rembrand gebruikt een vorm van generatieve AI die een bestaande scène kan analyseren en ontdekken hoe je er een product op de beste manier in het beeld kunt plaatsen. De eerste toepassingen waren geschikt voor YouTube. Inmiddels kan dit ook op LinkedIn en TikTok. Instagram staat op de rol voor de volgende toepassing. Natuurlijk is het aardig om AI in te zetten en dit mogelijk te maken. Zeker als inkomstenbron voor de makers. Maar je kunt je echt afvragen of wij zo langzamerhand niet een beetje deze vormen van marketingcommunicatie ontgroeid zijn. Het is oude wijn in nieuwe zakken van een toepassing die niet in verhouding staat tot wat je ook, en beter, zou kunnen doen. Maar ongetwijfeld zal er wel weer een groot adverteerders gebruik gaan maken van deze mogelijkheid.

.

#8 Super Bowl

#9 Plagiaat

#10 Adobe: The growing issue with “Free” trials UX

De mannen van Growth Design zijn meester in het (visueel) analyseren van specifieke online experience onderdelen. Zaken als onboarden, bestellen of een abonnement afsluiten nemen zij onder de loep. Ze onderbouwen hun mening met inzichten uit de psychologie en gedragswetenschap. Deze week behandelen ze een case study waarbij je bij Adobe Photoshop generative AI een gratis trial kunt afsluiten. Maar niets is wat het lijkt. Heerlijk. Maar bovenal heel leerzaam!

Tot de volgende keer!