We zien het terug in de termen als Greenwashing en Culture Washing, waarbij bedrijven zichzelf presenteren als milieubewust of inclusief, maar in werkelijkheid hieraan niet voldoen. Hoewel dit aanvankelijk vooral werd geassocieerd met grote internationale bedrijven zoals Shell, zien we nu een opkomst op nationaal niveau.  Zo stellen steeds meer mensen bijvoorbeeld vraagtekens bij de beloftes, zoals bij Nederlandse supermarktketens.

Het groeiende scepticisme ten aanzien van de beloftes van Nederlandse supermarktketens weerspiegelt een groeiend bewustzijn onder consumenten. In een tijdperk waarin informatie gemakkelijk toegankelijk is en consumenten steeds kritischer worden, zijn ze meer geneigd om de beweringen van bedrijven te onderzoeken en te bevragen. De groeiende cancel culture speelt hierbij een rol, doordat consumenten steeds assertiever worden in het aanspreken van bedrijven op inconsistenties tussen beloftes en praktijk. Als een supermarkt bijvoorbeeld beweert dat ze duurzaamheid hoog in het vaandel heeft staan, maar er vervolgens geen concrete acties worden ondernomen om dit te ondersteunen, kunnen consumenten dit als misleidend beschouwen en hun steun intrekken: de gunfactor verdwijnt.

 Dit benadrukt het belang voor bedrijven om niet alleen beloftes te maken, maar ook consequent te handelen in lijn met die beloftes om geloofwaardigheid en vertrouwen op te bouwen bij hun klanten. Het principe dat aan elke reactie een actie voorafgaat, benadrukt dat de groeiende cancel culture niet zomaar uit het niets ontstaat, maar voortkomt uit de ontevredenheid en de behoefte aan verandering onder consumenten. Elke keer dat een bedrijf wordt geconfronteerd met kritiek of ‘gecanceld’ wordt, is er een aanleiding, een actie van het bedrijf zelf welke deze reactie heeft uitgelokt. En dit is iets waar bedrijven niet graag mee geconfronteerd willen worden, maar toch mee geconfronteerd zullen moeten worden om de gunfactor te verkrijgen of te behouden.

Gisteravond belde ik met een vriend die net een nieuwe telefoon heeft, de Samsung Galaxy 15. We hadden het over hoe een nieuwe telefoon altijd aanvoelt als nieuw speelgoed in de eerste weken, met zoveel nieuwe functies om te ontdekken. Eerder hadden we het kort over de AI-functies die we gebruiken, en toen zei hij: “Ik heb AI op mijn telefoon, kijk hier eens”, en stuurde me twee foto’s via WhatsApp. Een voor, en een nadat hij objecten had laten verwijderen/vervangen. “Ik kan zelfs Duits met je appen zonder dat ik Duits kan, kijk maar”, en ik ontving een Duits WhatsApp-bericht. Vervolgens veranderde hij in het gesprek zijn stem in een vrouwenstem die zei: “Ich kann auch Deutsch mit Ihnen sprechen. Können Sie mich jetzt hören? Oh, warte, warte, warte, warte…” Hij verbrak de verbinding om me vervolgens lachend terug te bellen, zeggend dat hij het zelf ook even niet meer begreep. Ik wist dat AI goed kan worden ingezet voor vertalingen, maar dat het zó goed werkt, verbaast me toch.

Dit bracht me aan het denken. In onze snel veranderende wereld, waar mondiale interactie en uitwisseling bloeien, zou kunstmatige intelligentie het proces van culturele versmelting kunnen beïnvloeden?

Vooral in Europa heerst er een angst voor culturele versmelting. Globaal wordt de Engelse taal veelal gebruikt als gemeenschappelijke taal om efficiënt te communiceren, en dat werkt. Door digitalisatie beheersen ook steeds meer mensen deze taal waardoor globale communicatie steeds vloeiender gaat. Maar tegelijkertijd zien we ook dat er steeds meer Engelse woorden worden overgenomen in nationale vocabulaires, en dat baart men zorgen over het culturele erfgoed.

 De opkomst van AI als vertaling tool kan misschien deze angst wegnemen door een brug te slaan tussen de huidige voor- en nadelen van culturele vermenging. Een bijkomend voordeel is dat communicatie wordt bevorderd, maar tegelijkertijd kunnen culturele diversiteit en de relevantie hiervan afnemen.

 AI kan nu snel en eenvoudig vertalen, waardoor er minder noodzaak is om een gemeenschappelijke taal te beheersen en dagelijks te gebruiken. Dit kan leiden tot een heropleving van nationale talen, die weer een prominente rol gaan spelen in het dagelijks leven. Tegelijkertijd biedt deze technologie ook toegang tot culturele kennis van culturen waarvan men de (culturele) taal niet spreekt. Mensen kunnen gemakkelijker leren over, en zich verbinden met verschillende culturen. Wat de appreciatie en het begrip voor culturele diversiteit kan vergroten.

Brilliant Labs introduceerde deze week een ‘slimme’ AI bril. Opmerkelijk is dat het een vrij onbekende maker is die met een doordacht en slim product opeens op de markt verschijnt. De bril met de naam ‘Frame’ scoort inmiddels hoog bij de kenners. Niet alleen vanwege de strakke uitvoering maar zeker ook door alle toepassingen. Opmerkelijk is ook dat als zoekmachine geen gebruik wordt gemaakt van een van de bekende prominenten zoals Google of Bing maar van de relatieve nieuwkomer Perplexity. Frame is de eerste bril ter wereld met een geïntegreerde multimodale AI-assistent. Het plaatst visuele overlays en laat de tekst zweven terwijl je ronddwaalt in de inhoud. Frame laat je, net als de Humane AI Pin en Rabbit R1, navigeren en communiceren met de fysieke wereld via multimodale, generatieve AI-agenten. Je kunt de altijd ingeschakelde AI-assistent ‘Noa’ vragen stellen over wat er voor je ligt, hoeveel calorieën je gaat consumeren of wat er op die buitenlandse borden staat.  Noa zal het meest geschikte AI-model vinden om te antwoorden, van GPT-4V voor visueel gebaseerde zoekopdrachten, tot een Stable Diffusion-model voor het genereren van afbeeldingen. Kijk voor een eerste indruk maar even naar deze korte video. En dan te bedenken dat deze Frame verkrijgbaar is voor $349. Da’s wel iets anders dan de Apple Vision Pro!

.

Het is toch even een momentje om bij stil te staan. 20 Jaar Facebook! Wie weet nog hoe de wereld eruitzag voordat dit fenomeen het daglicht zag. En om nu te zeggen dat de wereld erop vooruitgegaan is, is ook een understatement. Bij de introductie in Nederland begon het gevecht tegen het enorme Hyves. De vraag was of ‘Hyvers’ de overstap zouden gaan maken naar dit nieuwe Amerikaanse platform. Maar uiteindelijk ben je daar waar ook je vrienden zijn dus toen de eerste schapen over de dam vertrokken volgde de rest vanzelf. Facebook is geëvolueerd van een eenvoudige sociale netwerksite tot een mondiaal fenomeen dat de levens van miljoenen mensen over de hele wereld beïnvloedt. Het verhaal achter het succes is net zo intrigerend als het platform zelf. Terugkijkend op deze 20 jaar zijn er wel een paar opmerkelijke feiten te melden. Denk dan aan de snelle expansie van Facebook en vervolgens het tijdperk van overnames. De volgende grote verandering was de opkomst van mobiel en apps gevolgd door de algoritmewijzigingen en herontwerp van de nieuwsfeed. En laten we vooral niet vergeten wat de impact was van het Cambridge Analytica-schandaal en vervolgens de zorgen over privacy. De laatste tijd kenmerkt zich door de rebranding naar Meta en de Metaverse. En terwijl iedereen dacht dat Zuckerberg de verkeerde afslag nam en de beurskoers dramatisch kelderde is het inmiddels weer een van de meest winstgevende platformen in de wereld. Wat blijft is dat de noemer waarmee Facebook ooit de markt betrad het begin was van ‘social media’. Inmiddels kunnen we dat woord ‘social’ wel skippen. Social is alleen nog van toepassing op de netwerken die het mogelijk maken om in groepsverband of privé contact te onderhouden. De rest is verworden tot een advertentieplatform waarbij algoritmen bepalen wat interessant is voor de ontvanger. Hier een overzicht van 20 Jaar Facebook met alle wapenfeiten.

#6 Dag Bard, Hallo Gemini

Het was al aangekondigd maar nu is het er dan ook. De Google-versie van ChatGPT. Eerst nog onder naam Bard maar vanaf deze week met de nieuwe naam ‘Gemini’. In deze post van Google lees je het verhaal achter deze introductie. De vraag is dan natuurlijk of er een verschil is met het inmiddels bekende ChatGPT. En als er al een verschil is wat is dat dan? De tijd om dat antwoord te vinden is nog een beetje te kort. Maar onze vriend Ethan Mollick heeft inmiddels wat eerste ‘tasting’ notes opgeschreven. Zijn conclusie is dat “Gemini laat zien dat Google echt meedoet aan de AI-race, en dat andere bedrijven naast OpenAI GPT-4-klassemodellen kunnen bouwen. We weten nog niet of modellen ‘sprankelender’ en meer AGI-achtig worden naarmate ze groter worden, maar ik vermoed dat we daar wel achter zullen komen. Dat komt omdat ik denk dat Gemini’s unieke sterke en zwakke punten vergeleken worden met GPT-4. En dat laat zien dat er nog steeds veel ruimte is voor verbetering van modellen. De AI-golf is nog niet overwonnen en de volgende stap van OpenAI zou het uitbrengen van de geruchten GPT-4.5 of GPT-5 kunnen zijn. Maar totdat dat gebeurt, is er voor het eerst sinds de release van ChatGPT een ander bedrijf met een LLM dat kan concurreren met het meest geavanceerde model van Open AI.” Kortom, Gemini doet zeker niet onder voor ChatGPT.

Vandaag is het weer Super Bowl Day. Hét moment voor de reclamewereld om zich van de beste kant te laten zien met onderscheidend creatief werk. Eén commercial kost slechts 7 miljoen dollar. Dus dan mag je ook wel een goed verhaal vertellen. Ook dit jaar is er inmiddels weer ruimschoots aandacht voor de commercials die worden uitgezonden. Ook al eist Taylor Swift inmiddels ook flink wat aandacht op. Dus voor de liefhebber is hier een overzicht van de allerbeste Super Bowl commercials ‘ever’. Het overzicht begint met de commercials van 2024 maar daarna kan je even genieten van heerlijk creatief werk.

Deze week werd ik attent gemaakt op een klein verhaaltje op Historianet dat handelt over ‘plagiaat’. Plagiaat komt ongetwijfeld al net zo lang voor als mensen dingen kunnen maken. Een van de eerste traceerbare voorbeelden van plagiaat dateert uit 80 na Chr., toen de Romeinse dichter Martialis ontdekte dat een andere dichter er met zijn werk vandoor ging. Martialis was woedend dat de dader (Fidentinus) hem niet betaalde voor het gebruik van zijn gedichten, maar hij kon er niet veel aan doen – behalve Fidentinus belachelijk maken. In de middeleeuwen veranderde deze houding en liep het plagiaat de spuigaten uit. Woorden en ideeën werden namelijk niet gezien als eigendom, en eeuwenlang kregen schrijvers, schilders en componisten juist de opdracht om werken van grote meesters te kopiëren. Hun meesterwerken waren immers al zo goed als perfect, dus waarom iets nieuws bedenken? Dit veranderde weer rond 1710 toen in Engeland de auteurswet werd ingevoerd. Het is op zijn minst opmerkelijk om te constateren dat over tijd inzichten en perspectieven veranderen. Maken we dan een sprong naar 2024. We bevinden ons midden in de periode van exponentiele groei van de LLM’s. De eigendomsdiscussie is een van de meest ingewikkelde discussies ooit. De rechtszaken die op de rol staan gaan vooral over de vraag of het materiaal dat gebruikt is voor de ‘training’ van deze modellen niet valt onder het copyright. Misschien vinden we het antwoord wel in het historische perspectief van het fenomeen plagiaat.