En toen was het even stil. En we hopen dat jullie het ‘Nieuws van de Week’ hebben gemist. Maar kijk, we zijn weer terug en deze radiostilte was niet zonder reden!

Tromgeroffel….Vandaag lanceren wij met trots ons nieuwe bureau voor cultuur gedreven merkstrategie. En het heet HumanTales.

De afgelopen weken hebben wij, Maxime en Gert, alle voorbereidingen getroffen voor de oprichting van dit nieuwe, unieke, initiatief. HumanTales is het logische gevolg van de combinatie van onze expertises in antropologie en (marketing)communicatie. Tijdens onze samenwerking voor diverse opdrachtgevers merkten we dat we elkaar uitdagen in vraagstukken, complementair zijn maar vooral elkaar vinden in de kern. Kortom, het brengt een heleboel fijne energie en dit alles vormt de basis van HumanTales.

HumanTales is een bureau, dat gebruik maakt van de diepgaande inzichten van de culturele antropologie, waardoor merken en organisaties betekenisvol contact kunnen maken met hun doelgroepen en stakeholders. Wij willen samen met de opdrachtgevers de wereld een stukje mooier, eerlijker en vriendelijker maken met communicatie die doet wat het moet doen.

Omdat jij een trouwe lezer bent van het ‘Nieuws van de Week’, delen wij dit eerst alleen met de jullie. En daarom hebben wij een aantrekkelijk introductieaanbod voor jou: de eerste 5 lezers van deze nieuwsbrief die ons mailen op onze nieuwe e-mailadressen (gert@humantales.nl of maxime@humantales.nl) krijgen van ons een culturele ‘quickscan’. Daar hoef je dus niets voor te betalen en is de enige investering jouw tijd. Een culturele ‘quickscan’ is een samenvatting van onze ‘discovery en analyses’ alsmede een voorstel voor strategie. Dit staat allemaal beschreven op onze website.

Gaat er verder iets veranderen voor jou? Niet veel. Je ontvangt vanaf de volgende keer dezelfde waardevolle inhoud van het ‘Nieuws van de Week’, alleen in een nieuw jasje. Het mooie jasje van HumanTales.

 Wil je meer weten? Heb je een case waar we je mee kunnen helpen? Wil je één van de eerste 5 zijn die een quickscan ontvangt? Of wil je gewoon een kop koffie met ons drinken? Op deze website staat onderaan een handige knop waar je kunt reageren. Maar bellen of mailen vinden wij ook prima.

We kijken uit naar alle toekomstige verhalen.

#2 Leunstoelactivisme

Misschien zit ik in een bubbel, of jij, maar de kans is groot dat je de bovenstaande story op Instagram voorbij hebt zien komen (als je Instagram hebt). In ieder geval zit het NRC ook in mijn bubbel, want ook zij merkten op hoe vaak het AI-beeld gedeeld werd. Vrijdagochtend stond de teller op 43 miljoen stories in de afgelopen 24 uur, en het beeld circuleert al langer dan vier dagen rond.

 Hoewel het beeld massaal internationaal gedeeld wordt, klinkt er ook kritiek op de effectiviteit van virtueel activisme. Er wordt gesproken over ‘leunstoelactivisme’: protesteren vanuit je luie stoel zonder inspanning. Sommige critici doen hier nog een schepje bovenop en benadrukken ethische bezwaren over het gebruik van een AI-beeld. Het zou een vervorming van de realiteit zijn en de aandacht afleiden van de werkelijke gruwelen in Rafah, waardoor mensen hun geprivilegieerde rust behouden. Daarnaast wordt beweerd dat het de inspanningen van journalisten ondermijnt die de echte situatie documenteren. Het wordt gezien als een gemakzuchtige vorm van activisme zonder echte impact.

 Oké, nu hebben we de kritiek besproken. Laten we nu inzoomen op wat er gebeurt. Ik ben in het archief gedoken en vond een college van acht jaar geleden uit de reeks colleges van de Universiteit van Nederland door Thomas Poell (UvA). In ‘Wanneer doet de jeugd van tegenwoordig mee aan protest’ gaat Poell dieper in op de geschiedenis van protest en waar het destijds stond. Poell beschreef ook het bovengenoemde activismeprobleem; hij noemde het ‘het collectieve actieprobleem’: het probleem waarbij protest inspanning kost, wat leidt tot free-riders die profiteren van de inspanningen van anderen, waardoor de massa van het protest afneemt, terwijl het activisme achter het protest niet verandert. De oplossing voor dit probleem? Activistische organisaties hielden het activisme en protest in leven door mensen te informeren en mobiliseren, en massamedia.

Dit hield de collectieve actie, de collectieve identiteit en de collectieve doelen in stand. Een van de eerste massamedia was het pamflet en spandoeken met leuzen, iets dat tegenwoordig nog steeds gebruikt wordt.

Toen kwam de individualisering op, waardoor de collectieve identiteit ruimte maakte voor de individuele identiteit. De protestgolf nam in kracht af en de stem van de jeugd werd minder gehoord. Tot nu, waar een nieuw soort massamedia, eentje die drijft op de individualisering van de maatschappij, in beeld kwam: social media. Door social media kwam er een wending in activatie en mobilisatie van protest. Moderne spandoekleuzen verschenen in de vorm van hashtags zoals #metoo en #occupy. Een andere vorm was het filter over je Facebook-profielfoto laten verschijnen met de vlag van Parijs om je solidariteit te tonen met Parijs in 2015. En nu het AI-beeld met ‘All eyes on Rafah’. Social media lost hierbij het collectieve actieprobleem op, ook al wordt het leunstoelactivisme genoemd. Iedereen kan zijn protest uiten met minimale inspanning en zonder organisatie. Het free-rider probleem is opgelost, want ook al is het leunstoelactivisme, het activisme wordt opgepikt door omstanders die het beeld voorbij zien komen op hun socials en in de media. Als gevolg worden er gesprekken over gevoerd en wordt bewustwording gevoed, ongeacht wat jouw politieke gevoelens over het thema zijn.

Poell beschreef het erg mooi: we bewegen van collectieve actie naar connectieve actie. Ik ben benieuwd naar zijn huidige bevindingen.

#3 Frich

Gen Z en hun financiële wellbeing. Dat is de basis voor een inmiddels groeiend platform onder de naam Frich voor deze generatie. Het uitgangspunt achter Frich is dat Gen Z moe is van onechtheid. Onrealistische afbeeldingen van financieel succes worden overal op sociale media weergegeven en het laat mensen zich afvragen hoe ze zich financieel echt verhouden tot hun leeftijdsgenoten. Gebruikers van Frich – wat staat voor “Effing Rich” – hebben de mogelijkheid om anoniem vragen te stellen in de app om een beter begrip te krijgen van hoe anderen generatiegenoten het financieel doen zonder zich concurrerend te voelen. Ze kunnen bijvoorbeeld ook anoniem financiële gegevens delen om te zien hoe ze zich verhouden tot collega’s. Een eerstejaarsstudent kan zien wat anderen met een vergelijkbare achtergrond uitgeven aan entertainment, wat ze investeren en hoeveel huur ze betalen. Vragen die gebruikers kunnen stellen zijn bijvoorbeeld, Hoeveel investeren mensen van mijn leeftijd? Hebben mijn klasgenoten toelagen? Volgens de founders van het platform is een van de dingen die Gen Z echt anders maakt dan elke andere generatie dat Gen Z’ers meer over geld willen praten. Ze willen open en eerlijk zijn over de realiteit van wat er eigenlijk aan de hand is, zoals hoeveel mensen daadwerkelijk uitgeven, wat de kredietscores van mensen zijn en wat ze uitgeven op de eerste date. Een mooi voorbeeld van de kracht van een netwerk met een duidelijk persoonlijk voordeel. Je kan eigenlijk alleen maar bedenken dat het vreemd is dat dit er nooit eerder was.

#4 De terugkeer van de Homepage

Mooi inzicht van Kyle Chayka die in de New Yorker schrijft over de groeiende trend in digitaal publiceren om de HomePage opnieuw te prioriteren als een direct-traffic-bestemming. We leven natuurlijk in een tijdperk van TikTok en Stories die we ervaren als de plek waar we onze informatie vandaan halen. Scrollen door oneindige videolijsten. Het lijkt daarom dat de ‘good old’ homepage aan belang heeft ingeboet. Toch zijn er signalen dat, mits op een goede manier uitgevoerd, de homepage een revival zou kunnen maken. “Misschien heeft het platformtijdperk ervoor gezorgd dat we uit het oog zijn verloren waar een website voor bedoeld was”. Een van de voorbeelden van Kyle die deze stelling onderbouwt is de website van “The Verge”. Websites waar je meerdere keren per dag of week naartoe kunt gaan voor een selecte inhoud in plaats van passief wachten op sociale feeds om je te laten wat je moet lezen. Content opzoeken uit bronnen die je vertrouwt. Als je ‘X’ (twitter) kunt vergelijken met een enorm winkelcentrum, dan is dat op een specifieke site shoppen in gespecialiseerde boetieks.

#5 In gesprek met je eigen AI

Best wel een beetje bizar maar niet geheel onmogelijk. In gesprek gaan met jezelf door een AI-kloon van jezelf te bouwen. Die kloon train je met alle beschikbare informatie van jezelf (boeken, posts, dagboeken enz.) en vervolgens kan je met jezelf in gesprek. LinkedIn-oprichter Reid Hoffman bouwde zo’n AI kloon en ging in gesprek met zijn virtuele zelf. Terwijl je dit interview bekijkt, zul je moeten toegeven dat de weergave behoorlijk realistisch is. In het gesprek gaat Reid kort in op de grote vraag over de ethiek van deze technologie. Maar wat gebeurt er als anderen zijn kloon in handen krijgen en deze op hun eigen manier gebruiken, een manier die misschien niet zo onschuldig is? Dit roept veel vragen op. Vragen die wellicht pas over een aantal jaar volledig zullen worden beantwoord. Maar het heeft wel een gevaarlijk randje.

#6 Komt print terug?

Na de mogelijke terugkeer van de homepage kwam er nog een mogelijke ‘revival’ voorbij. De herontdekking van print. Een belangrijke factor die de terugkeer naar fysieke tijdschriften stimuleert, is een breder verlangen naar eigendom van tastbare objecten. Dit komt bijvoorbeeld tot uiting in een stijging van de verkoop van vinyl (ouderwetse langspeelplaten) dit groeit ieder jaar met ongeveer 11,7%. De aanhoudende invloed van #BookTok op de verkoop van boeken. Het lijkt erop dat Generatie Z steeds meer bezittingen wil verzamelen en beheren die aansluiten bij hun persoonlijke interesses en gevoelens. Het is dan ook logisch dat gedrukte tijdschriften, vooral de tijdschriften die zich verdiepen in obscure of specifieke onderwerpen, een logische verzamelkeuze worden. Ze bevredigen de drang om onze offline bezittingen te tonen, terwijl ze ook aansluiten bij de online gepopulariseerde esthetiek. We leven nu in een tijdperk van angst voor een ‘dood’ internet. Een online landschap verstoken van creativiteit waar inhoud wordt gegenereerd door bots en waar de menselijke touch schaars gaat worden. Het is om deze reden dat we de afgelopen jaren steeds vaker offline zijn gegaan, en waarom we een groei hebben gezien in trends die de nadruk leggen op offline experiences. Een veel statistiek afkomstig van Enders Analysis zegt dat er in 2022, 330 nieuwe gedrukte tijdschriften zijn gelanceerd, en uit onderzoek van PAMCo blijkt dat gedrukte tijdschriften tot wel 20,5 miljoen Britse volwassenen per maand bereiken (in totaal leven en wonen er 55 miljoen Britten in de UK). Lees alles over deze trend in het verhaal van Laura Holliday.

#7 Palmsy

In lijn met de voorgaande twee verhalen is de introductie van Palmsy ook wel een passende ontwikkeling. Van online naar offline! Want een van de onweerstaanbare aantrekkingskrachten van sociale media is de dopamine-hit. Likes krijgen voelt goed toch? Maar dan moet je wel actief posten en meer dan regelmatig je gezicht laten zien op de diverse kanalen. Wat als je datzelfde gevoel zou kunnen creëren zonder deze tijdrovende consequenties die voortvloeien uit het posten van berichten om deze betrokkenheid na te jagen? Een nieuwe app genaamd Palmsy biedt een interessante oplossing: je kunt alles posten wat je maar wilt, zonder het ergens te plaatsen. Op Palmsy blijven je berichten privé en genereert de app willekeurige “likes” van mensen in uw contactenlijst. Een metafoor die past bij de werkwijze van Palmsy is dat het werkt volgens hetzelfde principe als een speelgoedstuur voor peuters in een winkelwagentje. Je vrienden reageren niet echt op je berichten, jij bent gewoon tegen jezelf praten. Net zoals rokers zich tot nicotinekauwgom wenden in plaats van sigaretten, voelt dit als een minder negatief alternatief dat het onderliggende probleem maskeert (maar niet echt aanpakt). Maar, zo schrijft Techcrunch, alles is beter is dan het probleem onbeheerd te laten.

#8 Van FOMO naar JOMO

En nu we toch bezig zijn met verhalen die aantonen dat er momenteel wel degelijk verschuivingen plaatsvinden een laatste artikel over dit onderwerp. Het woord FOMO werd in 2013 toegevoegd aan de Oxford Dictionary en gedefinieerd als de “angst dat een spannende of interessante gebeurtenis momenteel elders kan plaatsvinden, vaak gewekt door berichten op sociale media.” Kortom, de angst om iets te missen. Geassocieerd met de angst voor spijt, is FOMO de vrees dat anderen misschien indrukwekkende ervaringen hebben waar jij niet bij bent. Hoewel onderzoek heeft aangetoond dat FOMO in de kern wordt veroorzaakt door een lage levenstevredenheid en het gevoel dat niet aan je behoeften wordt voldaan, zijn er enkele specifieke factoren die een directe invloed hebben om het te ervaren. Denk dan aan factoren zoals Social Media, Onrust en Eenzaamheid. Dus de hoogste tijd voor andere manier van leven en natuurlijk voorzien van een passend begrip. JOMO. The Joy of Missing Out. Terwijl anderen hun tijd doorbrengen met rondrennen om de nieuwste film te bekijken, de nieuwste training te proberen of de nieuwste tentoonstelling bij te wonen, betekent het omarmen van JOMO – de vreugde van het missen – genieten om binnen te blijven, te genieten van je eigen leven en aan je eigen projecten te gaan werken. In een hyperactieve wereld van keuzes en informatie kan deze meer teruggetrokken benadering van het leven je helpen meer te bereiken. Lees hier alles over JOMO en de onderbouwing.

#9 Nudging

Nudges zijn subtiele duwtjes die, via kleine aanpassingen in de omgeving of in communicatie, ons gedrag richting (gezonde) keuzes te sturen. De ‘nudge-theorie’ is het idee dat gedragsverandering bij mensen gemakkelijker te bewerkstelligen is via het veranderen van de omgeving of het systeem waarin ze opereren of bestaan, om het gedrag dat je wilt aanmoedigen te vergemakkelijken of te stimuleren. Maar werkt het echt? Dit WSJ-artikel kijkt naar nieuw onderzoek dat suggereert dat de langetermijneffecten van dit soort werk in feite niet zo indrukwekkend zijn als ze op korte termijn lijken, met het argument dat mensen zich minder snel aan gedragsverandering houden als ze niet het gevoel hebben dat het een ‘eigen’ keuze was om te besluiten die verandering aan te brengen. Bij het ontwerpen van nudges moet de focus verschuiven naar het helpen van individuen om hun beslissingen na te komen, het aanvullen van nudges met strategieën die duurzame betrokkenheid en gedragsverandering bevorderen.

#10 IKEA vlooienmarkt

Tenslotte nog een mooi voorbeeld van een campagne die laat zien dat je als bedrijf ook daadwerkelijk iets kunt doen aan wat je de circulaire economie kunt noemen. IKEA nodigt haar leden van de IKEA Family uit om hun huizen en garages op te ruimen en de spullen die ze niet langer nodig hebben op de parkeerplaatsen van IKEA (best groot) te verkopen. Daarnaast verkoopt IKEA zelf haar eigen ‘laatste kans’-artikelen en tweedehands artikelen verkopen. Na succesvolle pilots in 2023 organiseert IKEA nu rommelmarkten in verschillende Europese landen.

Tot de volgende keer!