De afgelopen jaren horen we steeds meer geluid uit hoeken die (nog) niet kunnen spreken. Er wordt meer aandacht besteed aan de leefbaarheid van de aarde in de toekomst, wat resulteert in nieuwe initiatieven zoals het Lab Toekomstige Generaties. Naast menselijke stemmen komt er ook meer geluid uit ecologische perspectieven. In 2008 was Ecuador het eerste land dat de belangen van de levende wereld opnam in de grondwet. In 2017 werden voor het eerst individuele rechten toegekend aan een berg, een bos en een rivier in Nieuw-Zeeland. Deze entiteiten hebben nu, als rechtspersonen, een juridische status die gelijkstaat aan die van mensen en bedrijven. Over de hele wereld worden nu rechten toegekend aan diverse vormen van natuur, variërend van een natuurpark in Canada tot een lagune in Spanje, die als eerste in Europa deze erkenning ontving. In Nederland fungeert de Ambassade van de Noordzee als vertegenwoordiger voor de belangen van de Noordzee.

Afgelopen week verscheen er een artikel in de Volkskrant met de titel ‘In de ‘zoöperatie’ hebben planten en dieren medezeggenschap via een menselijke woordvoerder’. Het beschrijft een concept genaamd de ‘zoöperatie’, waarin planten en dieren inspraak hebben via een menselijke woordvoerder, bij voorkeur een ecoloog die het gedrag van dieren en natuur kan vertalen naar mensen. Het idee is dat deze woordvoerder namens de flora en fauna optreedt, waardoor ze op een indirecte manier betrokken zijn bij besluitvormingsprocessen die hun belangen aangaan.

Om doeltreffend te communiceren is het cruciaal goed te luisteren naar de ontvanger en hierop te acteren. Net zoals het voorbeeld hierboven (#1) illustreert, ondergaat het zender-ontvanger model een metamorfose. Misschien moeten we niet alleen echt beginnen met luisteren naar de ontvanger, maar echt luisteren in het algemeen. Wie bereiken we met onze boodschap en welke invloed heeft dit op hen? Wat hebben zij van mij nodig? Verder dan mensen, verder dan dieren, maar naar alles wat leeft. En denk je nu ‘ik kan wel een (dieren)ecoloog gebruiken’, Gijs Drenth helpt je graag verder.

Restaurants zijn niet langer slechts eetgelegenheden; het zijn bedrijven geworden die bewust werken aan het creëren van een unieke identiteit en positionering. Vergelijkbaar met marketingprincipes bepaalt branding hoe een restaurant zich wil presenteren aan het publiek en welk imago het wil uitdragen.

De term ‘restaurant’ komt van het Frans ‘restaurer’, wat ‘jezelf herstellen’ betekent. Deze term is afgeleid van een van de eerste westerse restaurants waar alleen bouillon werd geserveerd, bekend als ‘restorative broth’. Dit was in 1700. Pas in 1800 opende het eerste moderne restaurant haar deuren, een plek waar mensen zelf konden kiezen wat ze geserveerd wilden krijgen. In China en Japan bestonden restaurants al rond 1100 na Christus, ontstaan door handelsroutes. Ondernemers bouwden restaurants die de eetgewoonten van reizende handelaren tegemoetkwamen. Japan ontwikkelde in de 16e eeuw een unieke restaurantcultuur gebaseerd op theetradities. Chef-kok Sen no Rikyu creëerde de kaiseki-dineringstraditie, met complete proeverij menu’s die het verhaal van een specifieke plaats en seizoen vertellen. Rikyu’s kleinzonen voegden speciale serveerschalen en bestek toe, passend bij de esthetiek van het geserveerde voedsel. Hiermee waren de Japanners het westen ruim vijfhonderd jaar voor met hun hedendaagse ‘seizoensgebonden’ en ‘lokale’ bewegingen.

Restaurants passen zich meer en meer aan, aan de groeiende vraag naar onder andere persoonlijkheid, duurzaamheid, lokale producten en beleving. Door maatschappelijke veranderingen en trends te omarmen laten restaurants zien dat ze relevant zijn en inspelen op de behoeften van de consument. In dit verband spelen communicatie en marketing een cruciale rol. Het gaat niet alleen om het serveren van lekker eten met goede service; het draait ook om het vertellen van een verhaal en het creëren van een algehele ervaring. Menukaarten, websites, interieurontwerp, icons en andere aspecten van storytelling fungeren als communicatiemiddelen om het merk van het restaurant over te brengen. Het helpt niet alleen bij het opbouwen van merkbekendheid, maar ook bij het creëren van een emotionele connectie; iets wat ook steeds noodzakelijker wordt bij ‘andere merken’. Ik noem dit ook wel Humanization.

Kortom, de geschiedenis van restaurants weerspiegelt een verschuiving van een eetgelegenheid naar een meer holistische restaurant ervaring. Een moderne manier om ‘jezelf te herstellen’.

.

#6 2034

Wie het weet mag het zeggen. Hoe ziet de wereld eruit over 10 jaar? Na alle trends uit de Future 100 voor de komende periode gaat het verhaal van Rex Woodbury nog wat verder. Die maakt een sprong naar 2034. Als haakje gebruikt hij de film ‘Poor Things’. Ik heb deze film zelf niet gezien maar volgens Rex is dit verhaal ongelooflijk, absurd en raar. De film vertelt het verhaal van Bella Baxter, gespeeld door Emma Stone. Bella is de creatie van een gekke wetenschapper die Bella’s zwangere, nauwelijks ademende lichaam vond na een zelfmoordpoging en – in een grof experiment – haar hersenen verving door de hersenen van haar ongeboren kind. De film volgt Bella’s pad naar volwassenheid. In ‘Poor Things’ zien we Bella met frisse ogen naar de wereld kijken. Ze twijfelt aan alles. De film gaat in de kern over een jonge vrouw die afvraagt waarom de dingen zijn zoals ze zijn; ze is in staat zich een wereld voor te stellen die heel anders is dan de hare. Een manier van kijken die we vaker zouden moeten bezigen. Met deze gedachte als basis neemt Rex de lezer mee in mogelijke ontwikkelingen voor 2034. En belangrijk, het is niet van belang of nu precies deze ontwikkelingen daadwerkelijk plaats gaan vinden. Het is belangrijk dat je naar de ontwikkelingen blijft kijken vanuit een verwonderend perspectief. En daarvoor hoef je niet zoals Bella je hersenen te transplanteren maar gewoon je ogen lekker open te houden.

Applebee’s Neighborhood Grill and Bar is een Amerikaans franchise restaurant concept. Het staat bekend om zijn maaltijdaanbiedingen en goedkope cocktails. De naam van de keten komt uit een telefoonboek en het eetcafé had oorspronkelijk het thema van een drogisterij. De eerste locatie werd geopend in Atlanta, Georgia.

Applebee’s heeft onlangs een “date night pass” lidmaatschap aangekondigd (en inmiddels uitverkocht) voor $200, waarmee klanten aan 52 opeenvolgende date-avonden kunnen deelnemen. Want als je zelf geen verhaal meer kunt bedenken dan moet je het vooral in de ‘gevonden’ aandacht zoeken. Je zou dit concept kunnen betitelen als ‘all you can…’. Vul op de stippellijn maar iets in en kijk om je heen of het al bestaat. In eerste instantie zou je denken van niet maar het is toch groter dan je denkt. We kennen natuurlijk allemaal de variant ‘All you can eat’. Frontier Airlines biedt al jaren een ‘all you can fly’ abonnementspas aan. Panera Bread creëerde een ‘Unlimited Sip’ programma. Zijn dit de voortekenen van een trend? Het bouwen van een gebruiksloyaliteit? En wie is dan de winnaar? De consument (en welke) of het merk? En dat in een tijdperk van consuminderen. Wie het weet mag het zeggen.

In de huidige (creatieve) economie domineert marketingcommunicatie de cultuur. Modehuizen lijken creatieve directeuren in te huren voor hun marketingvaardigheden en niet meer voor hun ontwerpvaardigheden. Dit verklaart waarom er minder creativiteit op de catwalk is en de meest spraakmakende benoeming in de mode vorig jaar de rapper en muziekproducent Pharrell Williams was. Marketingcommunicatie is niets nieuws, maar nu gaat de hype vaak vooraf aan het product. “We zijn al lang voorbij het fabriceren en verkopen van producten,” zei Louis Vuitton’s CEO, Pietro Beccari, bewerend dat “mode wordt muziek, wordt een popcultuur en vervolgens een spektakel op zichzelf.” “Barbie”, de best verdienende film van 2023, was een sensatie nog voordat hij in de bioscopen vertoond werd. De marketingcommunicatiecampagne kostte naar schatting $150 miljoen, meer dan het productiebudget van $145 miljoen. Ergens onderweg nam Barbiemania een eigen leven aan, met talloze sociale media memes en honderden felroze merchandise-artikelen. “Het stopte met het worden van een marketingcampagne en nam de kwaliteit van een beweging aan,” zei Josh Goldstinede, de CMO van Warner Bros. Steeds meer culturele industrieën geven prioriteit aan promotie boven producten. Een opmerkelijk inzicht zou ik zeggen. En in deze TikTok tijd overigens niet geheel vreemd. In dit artikel van de NY Times krijg je wat meer inzicht over de mogelijke gevolgen.